Gönüllü (od tur. Gönül - serce) byli to ochotnicy służący najczęściej jako lekka jazda, czasem z pobudek religijnych a czasem materialnych. Uzbrojenie lekkiej jazdy prowincjonalnej zależało do możliwości i preferencji każdego z jeźdźców. W przypadku gönüllü były to najczęściej szable, dzidy, kałkany i łuki. Jazda ta w zasadzie nie używała uzbrojenia ochronnego (poza kałkanami). Gönüllü byli używani do zadań typowych dla lekkiej jazdy: zwiadu, działań osłonowych, rajdów na terytorium nieprzyjaciela itp. W czasie bitwy wspomagali sipahów prowadząc działania oskrzydlające i rażąc przeciwnika ostrzałem z łuków. Wydaje się natomiast, że gönüllü chętniej niż inne formacje lekkiej jazdy brali udział w bezpośredniej walce. Byli gotowi na wielkie poświęcenie licząc na nagrodę, czy to za życia, czy po śmierci.
W skład zestawu wchodzą:
12 Modeli konno
Tacki w rozmiarach S i M
Karty Jednostki: GÖNÜLLÜ S i GÖNÜLLÜ M
6 Plastikowych podstawek
Zestaw sztandarów wraz z drążkiem
Modele żołnierzy wykonane są z metalu, konie z plastiku.